İstanbul’da yaşam her geçen gün daha pahalı, daha dar ve daha umutsuz hale geliyor. Kira fiyatları aldı başını gitti; barınmak artık temel bir ihtiyaç değil, lüks bir mücadeleye dönüştü. Bu mücadelenin yeni sahnesi ise hiç de alışık olmadığımız bir yer: Mahallelerin eski bakkalları, manavları, ayakkabı tamircileri, küçük atölyeleri…
Evet, yanlış duymadınız. Bir zamanlar alışveriş yaptığımız, mahalle kültürünün bel kemiği olan küçük esnaf dükkânları artık oturma alanına dönüştürülüyor. Çünkü insanlar ne yeni yapılan lüks dairelerin kirasını ödeyebiliyor, ne de konut satın alabiliyor.
Esnaf Dükkanları Yerine Artık Hücre Evler Var
Ahmet artık eski manavda oturuyor. Mehmet, kapatılan ayakkabı tamircisinde. Fatma ise yıllardır alışveriş yaptığı tekel bayiinin arka odasında yaşamaya çalışıyor. Bir zamanların sıcak ve samimi esnaf mekânları şimdi 10 metrekarelik “modern hücrelere” dönüşmüş durumda.
Modern Binalar Boş, Eski Boş Dükkanlar Dolu
Eskiden “konut arzı yetersiz” derdik, şimdi ise her köşe başında sıfır bina var ama içinde oturan yok. Çünkü sorun evin olup olmaması değil, o eve erişimin mümkün olmaması. Artan inşaat maliyetleri, uçan kredi faizleri, düşmeyen kiralar… Hepsi bir araya gelince, insanlar çareyi küçücük, ışıksız, dükkandan bozma yerlerde yaşamakta buluyor.
Yeni Yapılar Var, Erişebilen Yok
Bu “modern” dönüşümün merkezinde ise İstanbul’un kalbi sayılan mahalleler var. Üsküdar gibi yerlerde sabah yürüyüşüne çıktığınızda üç sokakta dört tane dükkandan dönüştürülmüş ev görebiliyorsunuz. Hepsi boş, hepsi yeni, ama çoğu kişi için hâlâ erişilemez.
İstanbul’da Her Şey Ölçüyle: Metrekare, Umut, Hayat
İstanbul artık sadece bir şehir değil; barınmanın, geçinmenin ve insan gibi yaşamanın gitgide zorlaştığı, umutların metrekareye bölündüğü bir sınav alanı.