Amerikalı akademisyen Adam McConnel, AA Analiz için kaleme aldığı yazısında, Donald Trump döneminde Amerikan siyasetinde gerçeklik ile gösteri arasındaki sınırların nasıl bulanıklaştığını ve bunun çağdaş politikayı nasıl şekillendirdiğini ele aldı.
Amerikalı akademisyen Adam McConnel, çağdaş Amerikan siyasetinin Trump üzerinden nasıl şekillendiğini, siyasi gösteriyle gerçekliğin nasıl iç içe geçtiğini AA Analiz için kaleme aldı.
“Sen bir yalan, bir hastalık, bir hayaletsin… Anlıyorum ki bir süre bu acıya katlanmam gerekecek. Sen benim kuruntumsun, benim bir yönümün – yalnızca düşüncelerimin ve hislerimin – vücut bulmuş halisin…” [1].
Siyaset bir sahne sanatıdır. Günümüzde ise televizyon, internet ve sosyal medya, siyasetçilerin kendilerini kamuoyuna, ister seçmen olsun ister olmasın, sunma hızını ve biçimini kökten değiştirdi. Donald Trump’ın başkanlıktaki ikinci döneminin üzerinden henüz beş ay geçmişken, yönetiminin tüm kararları, politikaları ve icraatları 24 saat boyunca kamuoyuna servis ediliyor. Siyasi gösteri asla durmuyor; nefes almak için bile ara vermiyor.
Geçen haftalarda, ABD Başkanı Donald Trump’ın siyaseti nasıl gördüğünü tüm çıplaklığıyla ortaya koyan bir sahneye tanık olduk. Los Angeles’ta, göçmenlerin kitlesel şekilde tutuklanmasının ardından yaşanan küçük çaplı sokak olayları, Trump tarafından siyasi tabanına puan kazandırmak için bir fırsat olarak hemen değerlendirildi. Bu amaçla, protestoları bastırmak üzere hem Ulusal Muhafızları hem de bir grup Deniz Piyadesini şehre gönderdi [2]. Trump için bu güçlerin gerçekten gerekli olup olmaması önemli değildi; eline sadece Cumhuriyetçilerin uzun süredir “anti-Amerikan davranışların kalesi” olarak gördüğü Kaliforniya’ya değil, aynı zamanda 2028 başkanlık yarışında adı geçen Demokrat vali Gavin Newsom’a da saldırmak için geniş bir sahne geçmişti.
Yaşananların ülke içindeki medya yansımaları son derece sert ve taraflıydı. Trump’ın destekçilerine göre, Trump uzun süredir düzensizlikle anılan bir şehirde ve eyalette nihayet otoriteyi yeniden tesis ediyordu. Muhaliflerine göre ise, bu adım Trump’ın otoriter ve kişiselleştirilmiş bir yönetim anlayışına doğru ilerleyişinin ve Amerikan demokrasisinin temel normlarını aşındırma sürecinin bir parçasıydı. Hangi anlatım gerçeğe daha yakın olursa olsun, Trump’ın bu tür siyasi tiyatroyu büyük bir zevkle sahnelediği çok açık. Bu gösterileri, tabanıyla doğrudan temas kurmanın bir yolu olarak görüyor. Kavgacı bir dille sahneye çıkıyor, tartışmalı kararlar alıyor ve doğacak infialin, ona daha fazla medya ilgisi kazandıracağını ve destekçilerinin odağını üzerinde tutacağını çok iyi biliyor.
– Trump: Amerikan siyasi kültürünün vücut bulmuş hali
Gerçek şu ki, Trump, kişiliği, tavırları ve aldığı kararlarla, Amerikan siyasi yaşamının doğal bir ürünüdür. Sistemdeki bir sapma değil, sistemin ta kendisidir. Amerikan toplumu ve kültürüyle birlikte, özellikle Cumhuriyetçi Parti’nin İkinci Dünya Savaşı’ndan bu yana izlediği siyasal rota, Trump gibi bir figürün ortaya çıkmasına zemin hazırladı. Trump, adeta 7 gün 24 saat açık bir sahnede rol yapıyor; Usta ile Margarita’nın şeytani illüzyonisti Woland’ı andıran bir şekilde cezbedici ve zaman zaman şiddet yüklü bir “sihir” sergiliyor. Kalabalık, bu numarayla tam istenen etkiyi hissedecek kadar büyüleniyor, ta ki gösteri sona erip yerine daha karanlık bir dikkat dağıtıcı çıkana kadar.
Trump’ın bu gösteriyi ne kadar daha sürdürebileceğini kimse kestiremiyor. Politikalarının içsel çelişkilerinden kaynaklanan gerilimler giderek derinleşiyor. ABD içindeki toplumsal ve ekonomik baskı artarken, Trump’ın uyguladığı gümrük tarifeleri ve hazırladığı bütçenin etkileri, Elon Musk’ın DOGE [4] ekibi tarafından federal kurumlara verilen zararlarla birleşince, önümüzdeki aylarda ekonomik daralma ve yoksulluğun ciddi şekilde artması bekleniyor. Öte yandan Trump, ABD yargı sistemiyle sürekli bir savaş halinde; cepheleşme hiç durmuyor. Ülkede siyasi şiddet vakaları da giderek daha sık yaşanır hale geliyor [5].
Bu sırada dünya sahnesinde ise tablo daha da karanlık. Rusya, Ukrayna’daki ilerleyişine hız kesmeden devam ederken, felç olmuş Avrupa Birliği endişeyle olup biteni izlemekle yetiniyor. İsrail; İran, Yemen, Lübnan ve Suriye’ye saldırılar düzenliyor, her gün onlarca Filistinliyi katlederek Gazze’yi bir enkaza çeviriyor. Çin Devlet Başkanı Şi Cinping hem Tayvan’a göz dikmiş durumda hem de dünya üzerindeki nadir toprak elementleri ve bu elementlerden türeyen stratejik ürünler üzerindeki kontrolünü artırıyor [6]. DOGE ekibinin ABD’nin dış yardım mekanizmasını neredeyse tamamen çökertmesi ise Afrika’nın fiilen Pekin’in etkisine bırakılmasıyla sonuçlandı [7]. Trump’a sempati duyan birkaç ülke dışında, ABD’nin küresel itibarı darmadağın olmuş durumda.
– Taktik geri çekilmeler, namıdiğer TACO
Yine de Trump’ın zaman zaman, bir meseleyi istediği noktaya kadar zorlayamayacağını fark edebildiğini anlıyoruz. Onu destekleyen medya kuruluşları bu anlarda devreye girip söylemini yumuşatıyor, Trump da kısa süreliğine geri çekiliyor. Ancak bu geri adımlar, tamamen stratejik nitelik taşıyor. Son örnek, Kaliforniya’daki göçmen operasyonlarında yaşandı. Günlerce süren gerilim ve düşük düzeyli sokak şiddetinin ardından Trump, tarım işçileri ya da turizm ve hizmet sektöründe çalışan bazı göçmen gruplarının baskılardan muaf tutulması gerektiğini kabul etti [8][9]. Bu açıklama, aslında göçmenlere yönelik topyekün baskının ciddi planlama hataları içerdiğini ve ekonomik açıdan hassas sektörlerde güçlü bir tepkiyle karşılaştığını üstü kapalı bir şekilde kabul etmesi anlamına geliyordu.
Bu, Trump’ın radikal bir politikadan ilk geri adımı değil. Sadece son beş ayda bile, özellikle gümrük tarifeleri konusundaki tutarsız tavırları, “Trump always chickens out” (Trump her zaman geri adım atar) ifadesinden türetilen ve alaycı bir şekilde kullanılan TACO kısaltmasının doğmasına yol açtı. Bu ifade, son haftalarda ABD’deki siyaset yorumcularının başlıca gündemlerinden biri haline gelmiş durumda [10].
– İmaj, algı, retorik
Trump ve onun etrafındaki yönetim kadrosu, medya manipülasyonu konusunda tartışmasız şekilde yetkin. Mesajlarında net, medyada görünürlüğü yüksek ve odaklı hareket ediyorlar; haber gündemini domine etme çabalarında, kendilerini destekleyen medya kuruluşlarına doğrudan hitap ediyorlar. Ne zaman bu parlatılmış görüntüde çatlaklar belirse [11], güç devreye sokuluyor, tehditler savruluyor ve kamuoyunun dikkatini dağıtacak yeni bir kriz anında sahneye sürülüyor. Anlatının bu hızla yön değiştirmesi baş döndürücü.
İşte çağdaş Amerikan siyasetinin dokusu böyle örülüyor: sahne sanatçıları, sekseni aşmış ihtiyarlar, laf cambazları ve zorbalıkla öne çıkanlar… Eskiden, buruşuk takım elbiseleriyle kürsüye çıkan, sakin ve ölçülü konuşmalarıyla yerel halkı temsil etmeye çalışan hatipler vardı, şimdi onlardan eser yok. Ama Trump bu tabloya özgü bir istisna değil, yalnızca bu çarpık gerçekliğin güncel yüzü. İvan Karamazov’un Şeytan’la tartışmasında olduğu gibi, Trump’ı geçici bir fenomen, bir sanrı ya da ateşli bir rüya gibi görüp geçiştirmeye çalışanlar, aslında Amerikan siyasetini bugün tanımlayan daha derin ve yapısal dönüşümü inkar ediyorlar.
[1] Fyodor Dostoyevski’nin Karamazov Kardeşler adlı romanının Dördüncü Bölüm, On Birinci Kitap, Dokuzuncu Bölümünde, İvan Karamazov’un Şeytan’la konuşması. Çeviri: Richard Pevear ve Larissa Volokhonsky.
[2] https://www.bbc.com/news/live/cvg7vxx888kt
[3] Mihail Bulgakov’un Usta ile Margarita adlı romanının 1., 3. ve 12. bölümlerine bakınız.
[4] Hükümet Verimliliği Dairesi (Department of Government Efficiency – DOGE)
[5] https://abcnews.go.com/US/2-minnesota-lawmakers-shot-targeted-incident-officials/story?id=122840751
[6] https://www.nytimes.com/2025/06/09/business/china-rare-earth-samarium-fighter-jets.html
[7] https://www.newsweek.com/china-global-investment-donald-trump-usaid-2026465
[8] https://www.usatoday.com/story/news/politics/2025/06/12/trump-immigration-migrant-farmers-hotel-workers-deported/84166061007/; https://www.nytimes.com/2025/06/12/us/politics/trump-farmers-hotels-immigration.html
[9] Trump, halka açıklamasa da politikayı orijinal haline geri çevirdi: https://www.usatoday.com/story/news/politics/2025/06/17/trump-ice-immigration-raids-farms-hotels-restaurants/84245742007/
[10] https://paulkrugman.substack.com/p/is-there-a-tariff-end-game
[11] https://www.nytimes.com/2025/06/08/us/politics/trump-elon-musk-fight-power.html
[Adam McConnel, Amerikalı bir akademisyendir.]
*Makalelerdeki fikirler yazarına aittir ve Anadolu Ajansının editoryal politikasını yansıtmayabilir.